недеља, 17. април 2011.

Љиљана Милосављевић-И бог се уморио

Само корак

од мене оста

лелујав све краћи

учини ми се понекад

да одлазим


Мисли путују

обилазе места

нашег настајања

на промаји дана

чујем само сат


Ти нестанеш

па се јавиш

у трептају

као врата

живота и смрти


И слова се уситнила

нестају људи

нестаје земља

тражећи се

нестајем и ја


Ти ћутиш

отвореног ока

као риба зевам

једино жижак

непрестано ради


Велики четвртак

отвориће се небо

плакаћу сутрадан

бојећи јаја у црвено

Празник ће а мени свеједно


Лазерева субота – Врбица – 16.4.2011. у 4.05

1 коментар:

  1. Кратки, језгровити, а опет смислени и дубоки стихови. Суштина је парадоксу, где се одлазак, сузе и равнодушност претварају у своју супротност-победу у наговештају.

    ОдговориИзбриши